เมื่อเดินทางมาถึงเมืองจักพรรดิฟ้า เฉินเซี่ยงก็ได้ทราบว่าตงฟางเย่าที่เขา
สังหารไปนัน้ มีสถานะสูงมาก มันเป็นถึงผู้สืบทอดของตระกูลตงฟาง แต่ยามนี้
กลับตกตายโดยไร้ศพ
แม้เฉินเซี่ยงจะเป็นผู้สังหารตกฟางเย่าจริง แต่ไร้ซงึ่ หลักฐานเอาผิด ถึงแม้
ตระกูลตงฟางจะไม่มีหลักฐานว่าเฉินเซี่ยงสังหาร แต่ด้วยสานักสังหารปีศาจ
ประกาศค่าหัวของเฉินเซี่ยงก่อน ตระกูลตงฟางจึงคิดว่าเฉินเซี่ยงเป็นผู้สังหาร
ยามที่เฉินเซี่ยงมาถึงเมืองจักรพรรดิฟ้า เขาก็ทราบในทันทีว่าตระกูลตงฟางได้
ออกประกาศห้ามผู้คนออกเดินทาง เหตุการณ์ในครัง้ นีท้ าให้เฉินเซี่ยงทราบว่า
แท้จริงแล้วผู้ออกประกาศคือสานักสังหารปีศาจ ปู่ของตงฟางเย่ามีสถานะ
สูงส่งในวิหารสยบปีศาจ เมื่อคนในครอบครัวของตนถูกสังหาร มันจึงสงั่ ให้
สานักสาหารปีศาจออกคาสงั่ ไม่ให้ตระกูลตงฟางขยายอิทธิพล
“ไอ้พวกบัดซบของสานักสยบปีศาจตกตายหมดแล้ว ตอนนีส้ านักกาลังเข้าสู่
การเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง นับเป็นเรื่องดี” เฉินเซี่ยงผ่อนคลายไปมาก หาก
ตระกูลตงฟางยังคงขยายอิทธิพลต่อ แม้มหาสงครามยังไม่อุบัติ คนในโลกคง
ได้สังหารกันตายเองก่อน
ณ พระราชวังขนาดยักษ์นอกเมืองจักรพรรดิฟ้า… เฉินเซี่ยงที่เห็นพระราชวัง
ถึงกับอุทาน “คิดไม่ถึงจริงๆว่าพระราชวังจักรพรรดิจะมีดินแดนลี้ลับอยู่ภายใน
ดูเหมือนพระราชวังจะเป็นแคท่ างเข้าดินแดนลีลั้บ”
สถานที่พักของขุมกำาลังขนาดใหญ่ต่างๆที่ผนกึ รวมเข้ากับราชวงศ์ตงฟางนัน้
อยู่ในดินแดนลี้ลับ เพราะการจัดตัง้ ขุมกาลังที่ภายในนัน้ ปลอดภัยกว่า
ยกตัวอย่างเช่นนิกายยอดนักสู้หรือดันเซี่ยงเถาหยวนที่ต่างก็จัดตัง้ นิกายจริงๆ
ไว้ภายในดินแดนลี้ลับ
เฉินเซี่ยงอยากเข้าไปสารวจตระกูลตงฟางมาก แต่คิดไม่ถึงว่าพวกมันจะอยู่ใด
ดินแดนลีลั้บ แต่นนั่ ก็ทำให้เฉินเซี่ยงอยากเข้าไปมากขึน้ เพราะในดินแดนลลี้ลับ
ต้องมีสมบัติอยู่ไม่น้อยแน่ ที่สาคัญ หากไม่เข้าดูเฉินเซี่ยงย่อมนอนไม่หลับ
ก่อนหน้าที่เขาอยู่ในสานักสังหารปีศาจ เขาบังเอิญสังหารและครอบครอง
ความทรงจาของคนผู้หนงึ่ ที่สามารถเข้านอกออกในดินแดนลี้ลับแห่งนี้ได้ คนผู้
นั้น คือตงฟางหลง ดังนัน้ เฉินเซี่ยงจึงใช้ทักษะ 72 ร่างแปลง เปลี่ยนรูปโฉม
ของตนให้กลายเป็นตงฟางหลงก่อนจะเดินตรงไปยังดินแดนลี้ลับ
เฉินเซี่ยงแปลงร่างเป็นตงฟางหลง ชายผู้นีคื้อหัวหน้ากลุ่มลาดตระเวณ ระดับ
การบ่มเพาะอยู่ในขอบเขตขันติ ถึงมันจะใช้แซ่ตงฟาง แต่มันไม่ใช่คนของ
ตระกูลตงฟาง มันเป็นเพียงลูกข้ารับใช้ที่มีพรสวรรค์เล็กน้อย ตระกูลตงฟางจึง
ประทานแซ่ตงฟางให้มัน
“หัวหน้า! เมื่อไหร่ท่านจะให้พวกข้าพักบ้าง ท่านออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก
อย่างมีความสุขแทบทุกวัน ส่วนพวกข้าก็ได้แต่ลาดตระเวณไปมาแบบนีทั้ง้ วัน
ทัง้ คืน พวกข้าเฉาจะแย่อยู่แล้ว” ชายคนหนงึ่ กล่าวด้วยสีหน้าหม่นหมอง
หน่วยลาดตระเวณของคงฟางหลงมีสมาชิกกว่า 30 คน ทัง้ หมดเป็นนักสู้ใน
ขอบเขตนักสู้แท้จริง คนเหล่านี้เติบโตและได้รับการบ่มเพาะมาในตระกูลตง
ฟางตัง้ แต่ยังเด็ก จึงได้กลายเป็นข้ารับใช้ที่ต้องปฏิบัติตามคาสงั่ ทุกอย่าง
“ตอนนีข้างนอกวุ่นวายมาก หลังจากที่โลกมากมายผสานรวมเป็นหนึ่ง ขนาด
ของโลกก็ใหญ่โตขึน้ เมื่อไม่กี่วันก่อนข้าได้ยินมาว่ามีคนกลุ่มออกเที่ยวเล่นข้าง
นอก แล้วพวกมันก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย ดังนัน้ เพื่อความปลอดภัยของพวก
เจ้า พวกเจ้าคงจะไม่ได้ออกไปไหนอีกนานเลยหล่ะ” ด้วยความทรงจาของตง
ฟางหลงทาให้เฉินเซี่ยงกล่าวออกมาอย่างเป็นธรรมชาติเพื่อกันไม่ให้ข้ารับใช้
เหล่านีห้ นีออกไปภายนอก
โลกใหม่นัน้ มีขนาดใหญ่มาก หากพวกมันออกห่างจากเมืองเกินไปย่อมยากที่
จะเสาะหา ดังนัน้ ดินแดนลี้ลับแห่งตงฟางจึงมีกฏที่เข้มงวดมากขึน้
เมื่อได้ยินคากล่าวของเฉินเซี่ยง ข้ารับใช้ทัง้ หลายต่างพากันหดหู่
“ถึงจะออกไปข้างนอกไม่ได้แต่ก็ใช่ว่าพวกเจ้าจะพักผ่อนไม่ได้ เพราะฉะนัน้
ข้าให้พวกเจ้าไปพัก 3 วัน แต่จาไว้ว่าห้ามออกออกบริเวณบ้านของพวกเจ้า
เด็ดขาด” เฉินเซี่ยงกล่าวอย่างใจกว้าง เขาทาตัวราวกับเป็นผู้นาได้อย่าง
เหมาะสม
เหล่าผู้รับใช้ทัง้ 30 คนจากเดิมที่มีสีหน้าสลดกลับเผยรอยยิม้ อย่างมีความสุข
ทันที พวกมันต่างแยกย้ายกันไปพักเงียบๆ
ด้วยยามนีเ้ฉินเซี่ยงคือหัวหน้าของกลุ่มลาดตระเวณ แม้ความแข็งแกร่งของตง
ฟางหลงจะยังไม่บรรลุขอบเขตนิพพาน แต่มันก็เป็นผู้ที่สามารถไปยังสถานที่
ต่างๆภายในดินแดนลี้ลับได้
ตามความทรงจาของตงฟางหลง เฉินเซี่ยงทราบว่ามีสถานที่สาคัญบางแห่ง
อยู่บริเวณนี้ สถานที่ที่ใกล้กับเขามากที่สุด ซงึ่ สถานที่ที่เรียกว่า ‘ตาหนักซิน
เยว่’
เมื่อเฉินเซี่ยงเดินไปถึงตาหนักซินเยว่ จู่ๆกลับมีเสียงที่ฟังดูมีชีวิตชีวาดังมาจาก
ภายใน “ตงฟางหลง ลาดตระเวณวันนีเป็นยังไงบ้าง? แล้วกลุ่มลาดตระเวณ
ของเจ้าหล่ะ?”
เมื่อได้ยินคากล่าว เฉินเซี่ยงตกใจเล็กน้อย นา้ เสียงไพเราะน่ารื่นรมย์ที่สง่ ออก
มาจากตาหนักซินเยว่คือนา้ เสียงของพี่สาวผู้นาตระกูลตงฟาง นางคือสตรีที่
งดงาม เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านข่ายพลัง ซงึ่ ข่ายพลังที่ทรงพลังมากมายใน
ดินแดนลีลั้บแห่งนีก้ ็ได้นางเป็นผู้สร้าง ด้วยความแข็งแกร่งนางแล้ว นาง
นับเป็นผู้นาตระกูลตงฟางคนที่สองเลยก็ว่าได้
“มารดามันเถอะ นางจะรู้หรือเปล่า?” เฉินเซี่ยงกังวลว่านางจะทราบถึงสิ่งที่
เขากระทา เพราะหลังเฉินเซี่ยงเดินเข้ามาใกล้ๆตาหนัก เขาก็ใช้เคลื่อนคล้อย
เก้าสวรรค์เพื่อสารวจดูว่าภายในมีสมบัติอะไรอยู่บ้าง
ถึงจะเป็นเช่นนัน้ แต่เฉินเซี่ยงยังสงบ เขาไม่กังวลกับเรื่องที่เกิดขึน้
“ผู้อาวุโสซินเยว่ คนพวกนัน้ บอกว่าอยากพัก ข้าก็เลยให้พวกเขาไปพัก 3 วัน”
เฉินเซี่ยงกล่าวตอบในทันที เสียงที่เขาตอบกลับอีกฝ่ายเป็นนาง เสียงของตง
ฟางหลง
“เข้ามาสิ” ตงฟางซินเยว่กล่าว แม้นาง เสียงของนางจะฟังดูสูงส่งแต่กลับลื่นหู
ในยามนี้เฉินเซี่ยงต้องไหลไปตามนาง เขาเดินเข้าไปในตาหนักซินเยว่ก่อนตรง
เข้าไปยังห้องโถงขนาดเล็กที่ดูโอ่อ่า
“มาที่สวน!” ดูเหมือนตงฟางซินเยว่จะรู้ทุกการกระทาของเฉินเซี่ยง เมื่อนาง
ทราบว่าเฉินเซี่ยงกาลังจะนงั่ นางจึงกล่าวขึน้ เบาๆ
จู่ๆเฉินเซี่ยงกลับรู้สึกว่าไม่อยากทาแบบนีต้อง เขาอยากหาทางหนีเพราะกลัว
ว่าสตรีผู้ทรงภูมินางนีจ้ ะพบความจริงเข้า
แต่ถึงอย่างนัน้ ตัวเขาก็ทราบจากความทรงจาของตงฟางหลงว่าสตรีนางนี้
งดงามหาใดเปรียบ เขาจึงอยากเห็นด้วยตาตนเอง
เฉินเซี่ยงเดินออกจากห้องโถงขนาดเล็กไปตามทางก่อนจะถึงสวนที่เงียบสงบ
แห่งหนึ่ง ที่นนั่ มีสตรีผู้มีใบหน้าและเรือนร่างที่งดงามยืนอยู่ใกล้ๆกับสระน้ำ
ขนาดเล็ก ชุดคลุมขาวที่สวมทับกายของนางพริว้ ไหวตามสายลม กลิ่นหอม
โชยมาจากร่างกายของนางทาให้เฉินเซี่ยงประหลาดใจ
ตงฟางซินเยว่หันกายกลับมาอย่างเชื่องช้า ความงดงามราวกับล่มเมืองของ
นางทาให้เฉินเซี่ยงตกตะลึง ริมฝีปากและดวงตาคู่งามของนางเผยรอยยิม้
เล็กน้อย กลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากนางทาให้เฉินเซี่ยงหวนนึกถึงยามที่ได้พบ
กับหลิวเมิ่งเอ๋อเป็นครัง้ แรก
“คารวะผู้อาวุโสตงฟาง” เฉินเซี่ยงเร่งคารวะนาง
“บอกข้าว่าในช่วงหลายวันมานีเกิดอะไรขึน้ ที่ภายนอกบ้าง?” นางผายมือ
ออกเป็นเชิงบอกให้เฉินเซี่ยงไม่ต้องสุภาพเกินไป ภาพใบหน้าที่งดงามทรง
เสน่ห์และรอยยิม้ ที่งดงามอ่อนโยนของนางสลักลงไปในใจของเฉินเซี่ยง
เฉินเซี่ยงรีบก้มหน้าก่อนบอกเล่าเรื่องเท็จที่เกิดขึน้ ภายนอกในช่วงหลายวันที่
ผ่านมา แม้ว่าโลกหลายใบจะผสานเป็นหนึ่งเดียวได้ 2 ปีแล้ว แต่ดูเหมือนตง
ฟางซินเยว่จะไม่เคยเหยียบย่างออกไปนอกดินแดนลลี้ลับเลย
หากเป็นก่อนหน้านี้บางครัง้ นางจะออกไปท่องเที่ยวบ้าง แต่โดยรวมแล้ว นาง
จะทราบเรื่องราวภายนอกจากปากของผู้รับใช้นางเสียมากกว่า...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น